Το Μοναστήρι νά' ν' καλά...

Ο τίτλος του σημερινού άρθρου συνήθως χρησιμοποιείται σαν μια λαϊκή έκφραση που ταιριάζει γάντι με περιστατικά ερωτικής απογοήτευσης, τα οποία μπορούν να συμβούν στον καθένα. Ταιριάζει ακόμη καλύτερα όμως σε περιπτώσεις υποθέσεων, όπως της περιβόητης μονής Βατοπεδίου και των ανταλλαγών με το δημόσιο.

Τα τελευταία τρία χρόνια λοιπόν, ψάχνουν οι τριακόσιοι (ο Λεωνίδας λείπει δυστυχώς) να βρουν αν υπήρξε κομπίνα, δόλος, ζημία του δημοσίου, ανομία στις συμφωνίες για τη λίμνη Βιστωνίδα και τις παραλήμνιες εκτάσεις. Όπως βέβαια ήταν απόλυτα φυσικό, αποτέλεσμα απόδοσης συγκεκριμένων ευθυνών και τιμωρίας συγκεκριμένων προσώπων δεν προκύπτει και δε θα προκύψει ούτε μελλοντικά. Καθόλου παράξενο, αν αναλογιστεί κανείς ότι τα ελληνικά πολιτικά σκάνδαλα διαχρονικά εμφανίζονταν, εξελίσσονταν και ολοκληρώνονταν αυτεξούσια (σαν αυτοδιαχειριζόμενα στέκια ένα πράγμα) χωρίς να κρύβεται κανένα φυσικό πρόσωπο πίσω τους. Τα παραδείγματα είναι άπειρα, οπότε ας μην επεκταθώ.

Το ζήτημα στη συγκεκριμένη υπόθεση, αλλά και γενικότερα όσον αφορά την εκκλησιαστική και μοναστηριακή περιουσία, δεν είναι αν η εκάστοτε μονή εκμεταλλεύεται ποικιλοτρόπως τη δεδομένη περιουσία, αλλά γιατί τη διαθέτει.

Ασφαλώς όταν λέω γιατί τη διαθέτει, δε ζητάω να μου αναφέρει κανείς το σχετικό κατεβατό περί χρυσοβούλων, τουρκοκρατίας κ.λπ. Δε με ενδιαφέρει καθόλου η διαδικάσια απόκτησης της περιουσίας, όπως ούτε και οι λόγοι που τη συσσώρευσαν στα χέρια μοναχών και παπάδων.

Αλλά πραγματικά, θα ήθελα να μου συστήσει κάποιος, να με φέρει σε επαφή, να κανονίσει ρε αδερφέ ένα bussiness meeting με εκείνον το Θεο, ο οποίος ενδιαφέρεται για χωράφια, εκτάσεις, ατομικές ιδιοκτησίες, μετοχές και marketing. Με εκέινον το Θεό, που ξύπνησε ένα όμορφο πρωί και αναλογίστηκε, γιατί να μην έχω μια πόλη, μια συνοικία δική μου εκεί στην ηλιόλουστη Ελλάδα και συνεννοήθηκε με τους παπάδες ώστε να πράξουν τα δέοντα. Τα δέοντα, ασφαλώς, είχαν σαν αποτέλεσμα τα 2/3 της έκτασης του Περιστερίου να ανήκουν στην εκκλησία.

Ποιός είναι τελικά εκείνος ο Θεός, οι εντολοδόχοι του οποίου την ίδια ώρα που πέφτει πείνα και εξαθλίωση ζουν πλουσιοπάροχα, παίζουν στο χρηματιστήριο και δεν τους καίγεται καρφάκι.

Παρακαλώ τη γραμματέα του να μου κλείσει ένα ραντεβού, διότι έχω κάποιες πολύ ενδιαφέρουσες και επικερδείς προτάσεις να του κάνω.

Τσάγια!!!