Ας είμαι τρελός λοιπόν

Πολλοί τον έλεγαν φαντασμένο, παλαβό, τρελό, χαμένο στο διάστημα!

Κάποιοι, ίσως πιο ρομαντικοί, απλά παρατηρούσαν τη διαφορετικότητά του και τον αντιμετώπιζαν με "συμπάθεια". Πόσο τραγικό άραγε, οι άχρηστοι και αναίσθητοι αυτού του ντουνιά να σε "συμπαθούν", ενώ δε δύνανται να παρατηρήσουν τίποτε πέρα από τη σκιά της καμπούρικης μύτης τους;! Καλά έκανε ο Παλαβιάρης λοιπόν και τους έγραφε όλους στα συμπαθή του γεννητικά όργανα. Η χωρητικότητά τους πρέπει να ήταν απίστευτη, γεγονός που δεν κρύβω πως πολλές φορές το ζηλεύω. Εντέλει, αυτό είναι το απαραίτητο εργαλείο προκειμένου να μπορέσει κανείς να βαράει στο σκοπό του διαρκώς, χωρίς να λογαριάζει κανένα. Κόντρα σε όλους και σε όλα, πιστός στις Αρχές και στις Ιδέες του! Στο μοναχικό δρόμο που ο ίδιος διάλεξε και που σήμερα η θύμησή του κρατάει συντροφιά σε όλους τους Μόνους αυτού του βομβαρδισμένου τόπου. Σίγουρα, αν με ρώταγαν σε ποιούς θα ήθελα να μοιάσω, ένας από αυτούς θα ήταν ο Νικόλας. Ο Νικόλας που κάθε Χριστούγεννα έλεγε στους περαστικούς τα δικά του κάλαντα ξεγυμνώνοντάς τους. Ο Νικόλας που ποτέ δε συμβιβάστηκε με το κατεστημένο της εποχής του. Ο Νικόλας που αντιστάθηκε στη μουσική βιομηχανία που καταπίνει οτιδήποτε καλλιτεχνικά αξιόλογο και ηχογραφούσε τις δικές του κασέτες. Ο Νικόλας που άφησε σπουδαία παρακαταθήκη και χάρη σε αυτόν και στα τραγούδια του πολλοί επιπλέουν σαν φελοί στην τραγουδιστική σκατολίμνη μας!' Ο ΝΙΚΟΛΑΣ ΑΣΙΜΟΣ!

Τσάγια!!!