Καλύτερέ μου φίλε, Βιβλίο Εσύ...

Όποτε τυχαίνει να περάσω από εκείνα τα βασανομάγαζα με ταμπέλα που γράφει "Εκδόσεις Χ" ή από βιβλιοπωλεία, τα οποία στηρίζουν ακόμη τον τίτλο τους και δεν έχουν μετατραπεί σε ψιλικά-χαρτικά, τότε νιώθω ένα χέρι να με σταματά και μια φωνή να ακούγεται, "ωπ, που πα να φύγεις ρε μάγκα!". Έτσι, μπορώ να περάσω ώρες ολόκληρες ανάμεσα στα ράφια και τις βιβλιοθήκες, ειδικά τούτες τις μέρες που δεν έχω φράγκο στην τσέπη. Διότι, παλιότερα, ξέρεις τώρα, εκείνες τις εποχές που όταν έβαζα το χέρι μου στην τσέπη έπιανα κάτι, εκτός από το περιεχόμενο του καβάλου μου, έμπαινα με χρήματα και έβγαινα ταπί και ψύχραιμος, αλλά κουβαλώντας δυο τσάντες βιβλία.

Δυο είναι τα πράγματα, τα στοιχεία, οι συνήθειες, ονόμασέ τα όπως θέλεις, που με έχουν στηρίξει περισσότερο στη ζωή μου. Το πρώτο είναι το μπουζούκι και το δεύτερο το βιβλίο, όχι απαραίτητα με αυτή τη σειρά.

Θυμάμαι να διαβάζω σχεδόν σε όλες τις φάσεις και εκφάνσεις της ζωής μου. Καταρχάς, χάριν στο διάβασμα εξακολουθώ να εμπλουτίζω τον τοίχο απέναντι από τη χέστρα μου, με επικεφαλίδα Τίτλοι Σπουδών. Πάντα ένα βιβλίο με συντροφεύει. Όλα τα μικρά ταξίδια μου πέρναγαν και περνούν πιο γρήγορα και πιο ευχάριστα αγκαλιά με ένα βιβλίο ιστορίας ή πολιτικής. Πριν τη βραδινή ξεκούραση, οι αρχαιοελληνικοί μύθοι του Αισώπου δημιουργούν ακριβώς εκείνη την ονειρική διάθεση που απαιτείται για τις υπνοπτήσεις μου. Τα στραβά μου άνοιξαν για τα καλά με τις μπροσούρες του Μαρξ και του Λένιν και με τον πολύ Ένγκελς, που για να τον καταλάβω έπρεπε να κομπιάζω και να ξαναγυρίζω συνεχώς στις πίσω σελίδες. Όποτε έπρεπε να γελάσω με την κατάντια μας και να πάρω τα πάνω μου, τό' ριχνα στον Αριστοφάνη και όταν ήθελα να αποδώσω αρχαιοελληνική χροιά στη ριμάδα την επιστήμη μου βούταγα στο Θεόφραστο και τον Επίκουρο. Ακόμη και σαν χωρισμένος, μπορεί να ήπια και να ξενύχτησα, αλλά την ίδια περίοδο διάβαζα μανιωδώς. Βοηθάει το γαμημένο να ξεφεύγεις!

Σαν μπουζουκτσής, υπάρχουν περίοδοι που το οργανάκι μένει στην άκρη, προκειμένου να μελετήσω τους βίους των Αγίων. Μην πάει ο νους σου στο πονηρό. Εννοώ τον Άη Μάρκο Βαμβακάρη και τους λοιπούς του τάγματος! Οι βιογραφίες άλλωστε αποτελούν ίσως το σημαντικότερο τμήμα της μικρής βιβλιοθήκης μου.

Αν σου έλεγα ότι το πρώτο "βιβλίο" που άνοιξα, πέραν των σχολικών, στη ζωή μου ήταν ένα Ευαγγέλιο, πως θα σου φαινόταν;! Από τα παράξενα της ζωής.

Πρόσφατα, μπήκα στον πειρασμό και ένιωσα την ανάγκη να ερευνήσω τα λαογραφικά στοιχεία των χορών που χορεύω κοντά 25 χρόνια τώρα, μπήκα στο χορό και όπως φαίνεται το πανηγύρι θα κρατήσει πολύ ακόμη.

Άλλωστε, μετά το τρίτο πτυχίο που σιγοψήνεται σε χαμηλή φωτιά, δεν υπάρχει περίπτωση να τερματιστεί η αναζήτηση. Όλο και κάτι θα προκύψει!

Το βιβλίο ανά χείρας λοιπόν, και φύγαμε...

Τσάγια!!!