Αντί διαθήκης

Προσπαθώ διαχρονικά να μην κρίνω τον περίγυρό μου, τους φίλους και τους συγγενείς με τα προσωπικά κριτήρια συνείδησης, ευθιξίας, φιλότιμου, ειλικρίνειας κ.λπ που κρίνω τον ίδιο μου τον εαυτό κάθε φορά που κοιτάζομαι στον καθρέφτη μου. Δεν μπορώ να πω ότι το πετυχαίνω ιδιαίτερα και ίσως για αυτόν ακριβώς το λόγο, τσαντίζομαι με την ίδια συχνότητα που πάω για κατούρημα και, είτε βρίζω είτε γελάω, συνεχώς τα βάζω με τα ζωντόβολα γύρω μου. Θες να με πεις χαζεμένο, εγωιστή, ελιτίστα και τα ρέστα;;;!!! Μπορείς να το κάνεις, καρφί δε μου καίγεται....
Πάλι ξέφυγα από το θέμα. Αντικείμενο αυτού του κειμένου, δεν είναι άλλο από τα τραγούδια θανάτου και ταξιδιών για τόπους αναπαύσεως. Κάποια στιγμή αναπόφευκτα έρχεται η ώρα που την κάνουμε για άλλες πολιτείες και ενίοτε αφήνουμε πίσω ένα ραβασάκι καταγράφοντας την τελευταία επιθυμία μας και ό,τι άλλο κατεβαίνει στην περιορισμένων δυνατοτήτων γκλάβα μας!
Εγώ λοιπόν, το στριφογυρίζω στο νου μου όλο το σκηνικό και έχω αποφασίσει ότι, αντί διαθήκης επιθυμώ να αφήσω μια παραγγελιά. Μια τελευταία παραγγελιά, η οποία θα παίζει κόντρα στα έθιμα και τις συνήθειες και θα με συνοδεύει στο ταξιδάκι αναψυχής μου. Να την ακούω, να τραγουδώ και να χορεύω τον ζεϊμπέκικό μου ακόμα μια φορά. Έτσι κι αλλιώς, ένα μπουζούκι κι ένας χορός με συνοδεύει σε όλη τη ζωή μου και δε νομίζω να αλλάξει κάτι ως το τέλος. Δε θέλω να αλλάξει για την ακρίβεια!
Αν κάνω μια ευχή για τη ζωή μου γενικότερα είναι να μετανιώνω μόνο για πράγματα που δεν έχω κάνει και όχι για τις πράξεις μου, αλλά και να φύγω αβασάνιστα, πάνω στο χορό, στη δουλειά ή στον ύπνο μου με ένα πετυχημένο όνειρο. Δυο ευχές εντέλει.
Θέλω λοιπόν η συνοδεία μου να είναι ετούτη!!!

Τσάγια!!!


4 σχόλια :: Αντί διαθήκης

  1. Να 'σαι καλά ρε μάγκα.

  2. οκ

  3. Και σεις να είστε καλά πάντοτε!!!

  4. Άσμα ασμάτων φίλε