Ο Σαγόνιας...

Ξεκινώντας όλη αυτή την ιστορία με τα άρθρα και την όμορφη παρέα που πάει να στηθεί, έλεγα στον εαυτό μου "μάγκα μου, γράψε ό, τι θέλεις εκτός από αθλητικά, γιατί η κατάσταση θα γίνει μπάχαλο". Επειδή όμως, δυστυχώς, είμαι νοσταλγός παλαιότερων εποχών στις οποίες πολλές φορές δεν έχω καν ζήσει, πρέπει να αναφερθώ σε μία πρόσληψη προπονητή από τον Παναθηναϊκό. Στον Γιάτσεκ Γκμοχ, τον περίφημο ΣΑΓΟΝΙΑ!

Προσελήφθη λοιπόν ως υπηρεσιακός προπονητής της ποδοσφαιρικής ομάδας του ΠΑΟ. Στο άκουσμα της είδησης, η μοναδική φράση που βγήκε από τα χείλη μου ήταν "τι λες τώρα"!

Δεν είχα τη δυνατότητα να ζήσω από κοντά την ομάδα της διετίας '83-'85 με το Σαγόνια στον πάγκο της. Αλλά από κουβέντες μεγαλύτερων και από dvd μπόρεσα να καταλάβω γιατί έμεινε στην ιστορία ως μια από τις καλύτερες ομάδες όλων των εποχών. Με παίχτες, όπως ο Σαραβάκος, ο Δημόπουλος, ο Ρότσα, ο Ζάετς, ο Αντωνίου, ο Μαυρίδης, ο Χαραλαμπίδης κατέκτησε ένα πρωτάθλημα, ένα κύπελλο και έφτασε έως την ημιτελική φάση του κυπέλλου πρωταθλητριών όπου και αποκλείστηκε από την πανίσχυρη Λίβερπουλ.

Όλοι λέμε ότι το ποδόσφαιρο είναι θέαμα και μετά οτιδήποτε άλλο. Στη χώρα μας όμως, όπως και σε άλλους τομείς, δυστυχώς ο χρόνος είναι αμείλικτος. Τότε ναι, όλοι μπορούσαν να ευχαριστηθούν μπάλα και να πανηγυρίσουν οπουδήποτε χωρίς να φοβούνται ότι κάποιος θα τους τουλουμιάσει στο ξύλο. Τριάντα χρόνια μετά, μπορούμε να είμαστε υπερήφανοι ότι έχουμε μετατρέψει ένα προϊόν διασκέδασης σε μια αρρωστημένη κατάσταση, καθρέφτη της ελληνικής πραγματικότητας.

Ακόμη και στη Λάρισα τη σεζόν '87-'88, ο Γιάτσεκ κατάφερε να κατακτήσει το μοναδικό πρωτάθλημα στην ιστορία της, έστω και αν χρειάστηκαν κάποια μπλόκα και η απόφαση της κυβέρνησης Αντρίκου να πάρει πίσω την τιμωρία της ομάδας λόγω ευρήματος ντόπιγκ σε παίχτη της.

Καλώς ήρθες Σαγόνια. Σου αξίζει κάθε χειροκρότημα και απόλυτος σεβασμός, έστω κι αν μείνεις μόνο για ένα ματσάκι στον πάγκο της ομάδας.

Τσάγια!!!