Όταν οι χεσμένοι εξουσιάζουν

Ο Φόβος, εδώ και χιλιετηρίδες, αποτελεί κύριο ενστικτώδες συναίσθημα της ανθρώπινης ψυχής. Σε καταλαμβάνει, κυριαρχεί και δε σου επιτρέπει να κουνήσεις ρούπι. Γι' αυτό, κάθε εκμεταλλευτική εξουσία, προκειμένου να εγκαθιδρυθεί, απαιτεί τη γιγάντωσή και εξάπλωσή του. Μόνο έτσι θα διατηρηθεί και δε θα κινδυνεύει να ανατραπεί.
Οι αρχαίοι Έλληνες, που ως γνωστόν ήταν τιτανομεγιστοτεράστιοι μάγκες, όχι μόνο γνώριζαν τη σημασία του, αλλά τον είχαν καταστήσει και Θεό! Μάλιστα κύριοι. Φόβος, Γιος του Άρη και της Αφροδίτης, ο οποίος πάντα συνόδευε τον πατέρα του στον πόλεμο, έτσι, για να Φιλάει τα Έρμα, που λένε οι ΝεοΕλληνάρες!
Στη σημερινή Ελλάδα, δυστυχώς, έχω  την εντύπωση ότι μπαίνουμε σε μια εποχή Φοβισμένης και Συγκρατημένης αντίδρασης. Και γράφω δυστυχώς, διότι ο φόβος έχει διαποτίσει τόσο την ιδιοσυγκρασία μας, ώστε να βιώνουμε αυτό που αποκαλούμε "φοβάται ο Γιάννης το θεριό και το θεριό το Γιάννη"! Αν το "θεριό" ήταν κανάς Άντρακλας Βαρβάτος, θα λεγα "ας πάει και το παλιάμπελο". Όταν όμως το ρόλο του θεριού παίζει το Ηνωμένο Αδερφάτο της ΕΕ, τότε τι να πει κανείς;!
Όσο λογικό είναι ο εξουσιαστής να στοιχηματίζει στο φόβο του εξουσιαζόμενου, προκειμένου να αγκιστρωθεί στο θρόνο της εξουσίας του, τόσο παράλογο είναι ο "επαναστατούμενος" εξουσιαζόμενος να επιχειρεί την ανατροπή της εξουσίας με όπλο μια Φοβισμένη, ντεμέκ, Επανάσταση.
Δε γίνεται να αγανακτείς για τα δεινά που σε βρήκαν, για την αδικία, για την ανισότητα και ταυτόχρονα να περιορίζεις την αντίδρασή σου και να την καναλιζάρεις σε ακίνδυνα μονοπάτια, μόνο και μόνο για να περισώσεις το ελάχιστο κουρελίδικο κομμάτι υφάσματος που καλύπτει ακόμα τον κώλο σου.
Πάρε κόκκινη πορφυρένια μπογιά για να βάψεις τα αυγά της επΑνάστασης και μην προσπαθείς μάταια να τα χρωματίσεις με πορδές!
Πιο θεμιτό είναι να κάτσεις φοβισμένος στη ζεστή σου, αν έχεις πετρέλαιο, γωνιά, παρά να μου το παίζεις Επαναστατημένος Ειρηνιστής. Στη δεύτερη περίπτωση, καλά θα κάνεις, να καβαλήσεις τον πελαργό και να πας μέχρι το Θιβέτ να θρέφεις ακρίδες.

Τσάγια!!!

0 σχόλια :: Όταν οι χεσμένοι εξουσιάζουν