Ο πατριώτης...

Έχω την εντύπωση ότι στις μέρες μας η λέξη 'πατριώτης' είναι τουλάχιστον παρεξηγημένη. Γεγονός λογικό αν αναλογιστεί κανείς το μέγεθος και την ένταση της πλύσης εγκεφάλου που δέχεται καθημερινά σε αυτό το φρενοκομείο που ζούμε.

Έχουν κάνει, λοιπόν, το μυαλό του μπάρμπα-Μήτσου κιμά. Καθημερινά τον βάζουν στη διανοητική πριονοκορδέλα και κάνουν το λιγοστό ενεργό του νου αλοιφή για κάλους. Πρέπει να πιστέψει ότι ο 'πατριώτης' είναι ο υπάκουος, κυβερνοπατριδοσεβούμενος ανθρωπάκος που δε σηκώνει κεφάλι ποτέ. Αυτός που έχει αναπτύξει καμπούρα και τη νεοελληνική, γνωστή ως 'ερυθροσβερκίαση', ασθένεια από τις πολυάριθμες σφαλιάρες που δέχεται καθημερινά χωρίς να αντιδρά. Αυτός που τη γλώσσα του τη χρησιμοποιεί μόνο όταν μασουλάει το γενετικά τροποποιημένο φαί του ή προκειμένου να φιλήσει καμιά κατουρημένη ποδιά. Και το πιστεύει...

Για μένα, ο 'πατριώτης' πρέπει να έχει το βλέμμα και το κεφάλι ψηλα. Να αντιστέκεται όταν αντιλαμβάνεται πως παύει να αποτελεί ελεύθερο άνθρωπο. Να παίρνει το 'όπλο' όταν παρακολουθεί τη μετατροπή της πατρίδας του σε προτεκτοράτο, σε πορνείο των γειτόνων, σε άγονο χωράφι.

Το θέμα είναι όμως το εξής: Έχει ο μπάρμπα-Μήτσος τη δυνατότητα να αντιλαμβάνεται αυτά τα πράγματα και να αντιδρά ή είναι συννένοχος σε αυτή την κατάσταση και τον βολεύει? Τελικά, σε μια πατρίδα χωρίς προοπτική μπορούν να επιβιώσουν 'πατριώτες'?

Τσάγια!!!