Ο λαοπλάνος...

Πραγματικά, όσο αναλογίζομαι και θυμάμαι όλων των ειδών τους πολιτικούς του χωριού μας, αλλά και από όσα έχω μελετήσει σχετικά με τη στρατιωτικοπολιτική μας ιστορία, καταλήγω ότι δίπλα στη λέξη "λαοπλάνος" θα μπορούσαν να τοποθετηθούν πολλές και διάφορες φάτσες από το 2000 πΧ μέχρι σήμερα.

Δύο είναι τα πρόσωπα, τα οποία παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον, παραπάνω για τις διαφορές και όχι τόσο για τις ομοιότητές τους. Ο Αλκιβιάδης της Αθήνας του Πελοποννησιακού Πολέμου και ο Αντρίκος της Ελλάδας του ΠΑΣΟΚ. Τι σχέση έχουν? Και οι δύο τα έκαναν "σκατά" εξαπατώντας και παραπλανώντας το "δήμο-λαό".

Ο Αλκιβιάδης καταγόμενος από αριστοκρατικό τζάκι είχε τρομερή ευφράδεια και μια ικανότητα να παρασύρει όσους τον άκουγαν να δημαγωγεί. Ο Αντρίκος καταγόμενος από πολιτικό τζάκι είχε το παπατζηλίκι στο αίμα του και χόρευε μέχρι και πεντοζάλη για να αφομοιωθεί από τους ντόπιους.

Ο πρώτος ως αριστοκράτης ήταν ιππέας κατά τη διάρκεια του πολέμου και κατάφερε να πείσει τους Αθηναίους ότι έπρεπε να εκστρατεύσουν στη Σικελία, όπου και έγινε το "έλα να δεις". Κι όλα αυτά δήθεν για το συμφέρον της πόλης, ενώ στη πραγματικότητα κοίταγε την πάρτη του και τις συνωμοσίες του με τους Σπαρτιάτες. Ο δεύτερος, αφού σπούδασε οικονομικά στο κέντρο του καπιταλισμού, παρουσιάστηκε ως σοσιαλεπαναστάτης και έγινε πρωθυπουργός του χωριού με τα γνωστά ευεργετικά αποτελέσματα.

Ο πρώτος εξορίστηκε μια δυο φορές και στο τέλος δολοφονήθηκε από τους Αθηναίους. Ο δεύτερος εξορίστηκε και πραγματικά πέρασε πολύ δύσκολες μέρες, όπως και ο γιος του που εξάντλησε τα "βιοπαλαιστικά" επαγγέλματα στην ξενιτειά, ενώ η συνέχιση του έργου του έχει εξοντώσει πολλούς Έλληνες.

Και οι δύο την έβρισκαν με την εξουσία και προσπαθούσαν να τη διατηρήσουν με κάθε τρόπο. Ο Αντρίκος τάϊζε όλους τους συναγωνιστές του με χρυσά κουτάλια, ώστε σήμερα να μην έχουμε μασέλα να μασήσουμε λίγη ψίχα από ψωμί. Ο Αλκιβιάδης δεν είχε ανάγκη τα λεφτά, είχε μπόλικα. Τον ένοιαζε η υστεροφημία του αλλά περισσότερο πως θα αξιοποιούσε το παμπόνηρο μυαλό του κι έτσι πήξαμε στις δολοπλοκίες. Ο Αντρίκος είχε μια μεγάλη αδυναμία στις...γυναίκες, και δει στις ιπτάμενες.

Τόσο όμοιοι μα και τόσο διαφορετικοί.

Τσοβόλα δώστα όλα.

Τσάγια!!!