Ο Μητσάρας...

Αρχηγός της ομάδας μας...Ο Δημήτρης Διαααααμααααααααντίιιιιιιιιιδηηηηηηης!!!

Μια εποχή, στο μπασκετάκι που λέει μια ξεχασμένη ψυχή (α ρε Μπαναώτη, σε φάγαν τα κυκλώματα!), όλη η Ελλάδα ήταν Άρης! Και εγώ μαζί τους! Όχι για κανέναν άλλο λόγο, αλλά διότι ο παππούς μου φρόντιζε να καθόμαστε μπροστά από την τηλεόραση και να παρακολουθούμε τα κατορθώματα του φαινομένου που ακούει στο όνομα ΝΙΚΟΣ ΓΚΑΛΗΣ.

Πρέπει να αποτελούσα ένα από τα πάμπολα παραδείγματα της εποχής, όπου κάποιος υποστήριζε μια οποιαδήποτε ομάδα στο ποδόσφαιρο, αλλά στο μπασκετάκι ήταν ΑΡΗΣ, δηλαδή ΓΚΑΛΗΣ! Θυμάμαι μια χαρακτηριστική σκηνή, όπου ο Άρης έπαιζε ένα ντέρμπυ με την άλλη μεγάλη ομάδα της εποχής, τον ΠΑΟΚ, και ο Νίκ είχε μείνει στους 6 πόντους, με αποτέλεσμα να χάσει η ομάδα του και στο τέλος του αγώνα ήμουν κάτω από έναν ξύλινο καλόγερο στη γκαρσονιέρα που έμενα και μυξόκλαιγα. Δεν έκλαιγα για τον Άρη, άλλωστε από μικρός υποστηρίζω τον Παναθηναϊκό, αλλά για την εμφάνιση του Γκάλη.

Έτσι έγινα Πράσινος και στο μπάσκετ, όταν μετακόμισε ο Νικ στην Αθήνα για λογαριασμό μας. Για κακή τύχη, όχι μόνο δική μου αλλά όλου του φίλαθλου κοινού, σκοτώθηκε άδικα ο Ντράζεν Πέτροβιτς και δεν προλάβαμε να δούμε το εκπληκτικό δίδυμο Πέτροβιτς-Γκάλη με το τριφύλλι στο στήθος. Ίσως σε κάποια άλλη ζωή!

Μετά τον Νικ, ο μοναδικός παίκτης που θα μπορούσε να γεμίζει ένα οποιαδήποτε κλειστό γήπεδο στην Ελλάδα, μόνο με την παρουσία του, πιστεύω ακράδαντα ότι είναι ο Μητσάρας ο Διαμαντίδης. Χωρίς καμία αμφιβολία! Ο πιο ολοκληρωμένος Έλληνας παίκτης. Κλέβει, μοιράζει, σκοράρει, κόβει, παίζει άμυνα σαν σκύλος, διαθέτει μυαλό σαν μπασκετικό κομπιούτερ.

Σίγουρα, δεν μπορεί να συγκριθεί με τον Γκάλη σε καμία περίπτωση, Κάτι τέτοιο άλλωστε θα αποτελούσε ιεροσυλία! Οι εποχές έχουν αλλάξει, το άθλημα κινείται σε άλλους ρυθμούς.

Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει σε καμία περίπτωση όμως, ότι ο Μητσάρας αποτελεί ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ!

http://www.youtube.com/watch?v=1TV5obJah5Y

Τσάγια!!!